Meer en meer horen we berichten uit oorlogsgebieden over de inzet van onbemande helikopters. Het is niet zolang gelden dat in het grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan een aantal kopstukken van Al Qaida door onbemande helikopters werden gedood. Deze vliegtuigen krijgen dus meer en meer aandacht en zullen blijkbaar een speciale positie gaan bezetten in de moderne oorlogvoering.
Toekomstige onbemande vliegtuigen zullen moeten worden ontworpen om te vliegen over vijandige gebieden waar de vijand actief hun aanwezigheid zal bestrijden.
Terwijl de huidige onbemande vliegtuigen, zoals de MQ-1 Predator en de MQ-8 Fire Scout helikopter, vliegen over de onbetwiste lucht van Irak, Afghanistan, Pakistan of zelfs Libië, zijn deze helikopters uitermate kwetsbaar qua data-links en global positioning system (GPS) signalen tijdens het het overvliegen van vijandelijk luchtruim, vertelden legerfunctionarissen op een conferentie van het Internationaal Instituut voor Strategische Studies in april 2012.
“We moeten doorgaan systemen te ontwikkelen die weerstaan aan GPS-onbekende omgevingen, weerstaan aan een “communication-out” omgevingen, en ook gedeeltelijk moeten kunnen weerstaan aan antenne problemen en grond bedreigingen.", aldus kolonel Dean Bushey, adjunct-directeur van het Center of Excellence voor onbemande vliegtuigen van het Amerikaanse Leger.
Evenmin kan de luchtmacht het gebruik van de traditionele vliegbases voor de UAV's als vanzelfsprekend beschouwen. Die bases komen te snel onder vuur van de vijand, dus is het nodig om onbemande vliegtuigen te ontwikkelen met een groter bereik, zegt Mark Gunzinger, analist bij het Centrum voor Strategische en begrotingsevaluaties Washington.
“Communicatie met het commando zal de doorslag geven bij het gebruik voor toekomstige onbemande vliegtuigen. Sterker nog, het zou kunnen zijn dat voor operaties binnen verdedigd luchtruim, bemande vliegtuigen de voorkeur zouden krijgen totdat er een oplossing wordt gevonden voor een solide, veilige en niet beïnvloedbare communicatie” zei Gunzinger.
Een optie is om het vliegtuig voor te programmeren met een vast route om een bepaalde set van doelen aan te vallen. “Maar je zou worden beperkt in het vermogen om om te gaan met onvoorziene wijzigingen aan strategie en omstandigheden," zei Gunzinger. Bewegende doelen zouden vooral problematisch zijn omdat er geen manier is om het voor het toesetl gestelde doel aan te passen indien er geen twee-wegs communcatie meer beschikbaar is.
Een ander alternatief, stelde Bushey voor, zou kunnen zijn om de onbemande vliegtuigen te laten acteren als een "trouwe wingmans," waar het zou worden geleid door een bemand toestel. Men is het erover eens dat dit concept mogelijk is. "Dat zou een haalbaar operationeel concept kunnen zijn, waar een bemande wing-commander een aantal onbemande toestellen zou managen voor een ganse reeks van activiteiten. Dit zou tegelijkertijd het risico van de wing commander sterk beperken.
In de meest ideale gevallen zouden echter onbemande vliegtuigen in staat moeten zijn om opdrachten zelfstandig binnen betwist luchtruim uit te voeren. Autonomie is noodzakelijk omdat een vijand vrijwel zeker zou aanvallen op de voor het vliegtuig kwetsbare communicatieverbindingen. Het onbemand vliegtuig zou moeten worden uitgerust met sensoren die inkomende bedreigingen in een vijandelijke milieu kunnen opsporen en de nodige maatregelen treffen. Bushey benadrukte ook de noodzaak van een grotere autonomie voor onbemande vliegtuigen in functie van oorlogvoering. Echter, deze autonome vliegtuigen die zelfstandig dergelijke missies kunnen uitvoeren zijn momenteel niet technologisch haalbaar.
Machines zijn nog niet in staat om doelen automatisch te herkennen, noch zijn deze machines in staat om beslissingen te nemen in een "dynamische" omgeving, zoals lucht-lucht gevecht, zei kolonel James Sculerati, US Special Operations Command ISR. Om werkelijk autonome vliegtuigen te bouwen zou veel grotere rekenkracht nodig zijn en is bijna echte kunstmatige intelligentie nodig, aldus Gunzinger.
We zullen in de komende jaren nog veel van deze onbemande helikopters horen; luchtvaart-technisch zijn er voldoende mogelijkheden. Maar de inzet in de strijd is zeker niet voor morgen; eenvoudige taken zoals het filmen boven van troepenbewegingen boven vijandelijk gebied en andere routineklussen zijn vandaag reeds mogelijk maar meer complexe taken waarbij zonder afstandsbesturing zelfstandig moet worden beslist is nog verre toekomstdroom. Wordt zeker vervolgd...